Sosyal Paylaşımlar

Yıllarca kendimi aradım durdum! bulduğumu sandığımda ise çok yanımıştım. Ben, aslında neydim, ne olmalıydım. Meğerse; aradığım ben, bir "Hiç"mişim. Böyle başlamıştı yeni güzel hikayem

    Yaşam renklerim solmuştu… Rüzgar ile bir bir savrulup uçmuştu. Apansızca kaçarcasına! Kendimi siyah beyaz televizyonlar gibi hissetmeye başlamıştım ki! Sonra başı sonu belli olmayan Güneş ile yağmur arasına sıkışmış gökkuşağı kattı kendine, bütün renklerimi. Her damlasında yağmurun daha da parlıyor aydınlanıyordu… Doğa’nın bu görkemli şovu karşısın da, aslına …

    Aç gönül pencerenin siyahını… Maviye, yeşile, huzura boyansın, renklendir hayatını. Gökkuşağı ?ol mesela!.. Uçsuz bucaksız!.. Bir vapur ? iskelesin de uçan martı ol!.. ? Kanatlansın ruhun sema da. Ayna ol!.. insanlığa dair, sana bakan kendini bulsun.? Dost ol! Cana, canana yürekler yangınından çıkıp, buz olsun..? Enstrüman ol!. Bir …

    Yolcuyuz! Hancı olmasak da, Gide gele tüketiyoruz şu ömrü Ahlarla vahlarla. Perişan ediyoruz her şeyi! Kardeşliği, aşkı ve sevgiyi.. Umut ekliyoruz her adım da… Yaşanmışlıklarımıza ve yaşayamadıklarımıza kaldırıyoruz kadehlerimizi… Hasretlik çekiyoruz! Geçmişe dair, Özlemler duyuyoruz yitip giden yıllarımıza…

  Hani bazıları vardır! Özellikle de diğer insanlardan ayrı tuttuğumuz, arayıp sormadan duramadığımız, en kötü anların da bile yanlarında olduklarımız veya olmaya çalıştıklarımız.. Üzülmelerine izin vermediklerimiz, her zaman mutlu etmeye çalıştıklarımız..   Kendimizden dahi önce düşündüklerimiz yada her ne ise işte!.. Sıra sana geldiğin de nasıl da bencilleşiyorlar değil mi?.. …

    Yürüyorum soluksuz, hızlı adımlar ile koşarcasına, apansızca şu hayatta. Bir daha geçmemek üzere çocukluğumun sokaklarından.. Anne, baba, kardeş türküsü çalıyor! Hoparlörü patlak bir teypte ki kasetten, Duyamıyorum! Haykırsam belki gök yarılmaz, biliyorum. Belki bir umut, bende ki işte!.. Öyle kolay değil sana yenilmek… Ben çocukluğumdan geliyorum! Şimdi kara …