Ben Çocukluğumdan Geliyorum!
Yürüyorum soluksuz, hızlı adımlar ile koşarcasına, apansızca şu hayatta.
Bir daha geçmemek üzere çocukluğumun sokaklarından..
Anne, baba, kardeş türküsü çalıyor! Hoparlörü patlak bir teypte ki kasetten,
Duyamıyorum! Haykırsam belki gök yarılmaz, biliyorum.
Belki bir umut, bende ki işte!.. Öyle kolay değil sana yenilmek…
Ben çocukluğumdan geliyorum!
Şimdi kara bulutların ve siyahın ile gecemi boyasan,
Şimşeklerini üzerime yağdırsan ne yazar…
Gökkuşağı olur siyahını renklere, Güneş olur geceni gündüze boyarım…
Yine de boyun eğmem, yenilmem sana.
Yalnız yürüdüğüm o sokaklar, caddeler ve de meydanlar anlatsın beni sana.
Ne kadar güçlü olduğumu!
Her darbeden sonra büyük bir hırs ile yeniden savaştığımı,
Anlatsın! Limanda ki fener..