Beklentiler Yaralar

Sonsuz olmak mı? O da ne!.. Yok öyle bir şey. Her şeyin bir sonu var. Nasıl; Her gecenin sonun da gündüz oluyorsa! Bahar da açıp yeşeren yapraklar, sonbahar da sararıyor soluyor ve dökülüyorsa!… Var işte!

Sonsuzluk harici her şey bu hayat ta mevcut… Bitip tükeniyoruz… Kirleniyoruz git gide.. Sevgiden, aşktan ve arkadaşlıktan ırak. Söyle; Sen hiç bir Koala’nın yerin de olup saatlerce bir ağaca tutunmayı ister miydin? Yada O Koala’nın, senin yerin de olmak istediğini… Hayır! İstemezsin. O’da istemez senin yerin de olmayı. Kim ister ki sırf zengin diye huzursuz birinin yerin de olmayı. Bir başkasının yerinde olup, başka bireylere anne ve baba demeyi.. Bazen insanların ilgisini çekmek için ve o insanların senin ile dalga geçercesine güldüğü halde saçmaladığını biliyorsun yaaa!.. Aslın da kendin olsan Dünya ayaklarına serilecek ama özgüvenin yok işte! Sen de haklısın. Tüm her şeyin boşa olduğunu vede geriye kalan tüm insanların canının cennete gittiğini de biliyorsundur umarım…

Hayat bir ders, sınav! En zor olanı da, ne? Biliyor musun?… Karşımıza çıkan yollarda yanlış seçimlerimiz yüzünden geriye dönme isteğimizin olması, ancak bunun bir daha mümkün olamayacağını bilmemiz!.. Hep bir beklenti için de değil miyiz? Ki! Zaten! Bekle babam, ha babam… Gün gelince, devran tersine dönmüyor işte!… Her gün aynı. Değişen tek şey zaman, mekan ve yaşadıklarımız…